Aylar öncesinde bir seyahat fikri belirmiş kafanda, çok heyecanlanmış, hadi hemen olsun, yaz gelsin, izin alınsın demişsin. Nerede kalacağını, nasıl gideceğini ya da kiminle, yürüyeceğin yolları, nerede kahve içeceğini, gireceğin denizi, antik kentleri, çarşıları her sıkıldığında uzak ama sevimli bir hayal olarak, seni sonsuz rahatlatacakmış gibi zannetmenle doldurmuşsun içini.
Çok sevdiğin bir şarkıcı yeni albüm yapmış, onu fark edip play tuşuna basışındaki heyecan. Heyecan değilse bile oh işte ya güzel birşeyler oluyor, birşeyler bugün daha güzel olacak hissi geliyor.
Bir film yayınlamışlar, kadro acayip, yönetmen de, e belli para da harcanmış. Ama olmamış, neden olmadığını tam bilemiyorsun ama ekşi bir tat işte.
Bazı şeyler de olmuyor. Belki olmuştur da sana etki etmemiştir. Belki senin zamanın değildir, onun da yeri.
Her hayatın baskın bir duygusu olduğunu düşünüyorum. Benim hayatım için bu duygu hayal kırıklığı. Hayal kırıklığı en çok da ve tabiidir ki insanda yaşanır, hayatımıza giren ve bir türlü sizin zamanınızın onun da yerinin olmadığı şeyler yaşanır.
Yılların ve yaşananların ilerlemesi bu duygunun sakin bir kabullenişle hayatınıza dönem dönem girmesi ve sonra azalarak sönmesiyle kendini gösterir. Tek çıkmaz insanın kendi kendisini hayal kırıklığına uğratmasıdır. Sonuç olarak bu duygu da diğerleri gibi “Some days it hurts, some days it feels real good.”*
Benim çok uzun zamandır dinlediğim hayal kırıklığı şarkılarım var. Onların konuyu benden daha iyi anlatmış olması beni rahatlatıyor. Özellikle canım Cat Power’a ait olanlar kalbimin ayrı bir yerinde. Bu liste çok küçük değişiklikler gösterse de ilk üç hiç değişmiyor.
CAFÉ DE PASS 