Doğum yapmak, evlenmek gibi pek çok özel gün için aylar önceden takvimde işaretlenmiş bir gündü. Ama üzücü bir haberle karşıladık o günü.

Grunge’ın ikonik sesi Mark Lanegan ölmüştü. Bu haberle birlikte sesiyle ve şarkılarıyla pek çok farklı zamanda ve durumda yanımda olan bir müzisyenin ölümünün beni ne kadar etkilediğini tekrar fark ettim. Hele ki 57 yıllık kısa ömrüne bir sürü albüm ve ortak çalışma sığdırmış üretken bir isim olan Mark Lanegan’ın gidişi epey etkileyiciydi.

O tarihten beri de günde en az bir kere hatırlıyorum onu, eski ve yeni şarkılarını birbiri ardına dinliyorum. 2011 yılında Türkiye’de Isobel Campbell ile verdikleri ilk konserde kendisini hayranlıkla izleyişim en güzel anılarımdan biri olarak kalacak. Pek çok grup ve müzisyenle yaptığı, bir insan ömrüne yetecek sayıda şarkıyla dolu diskografisiyle biz burada kalakaldık.

Lane Staley ile birlikte söyledikleri unutulmaz Long Gone Day’den bir alıntı ve benim çok sevdiğim şarkılarından oluşan küçük bir çalma listesi ile kapatalım bu üzücü konuyu.

See you all from time to time
Isn’t it so strange
How far away we all are now
Am I the only one who remembers that summer
Oh, I remember
Everyday each time the place was saved
The music that we made
The wind has carried all of that away